ใครต้องรับผิดชอบโรฮีนจา

หลาย วันมานี้ในโลกโซเชียลพยายามเปลี่ยนตัวตนของชาวโรฮีนจา จากผู้อพยพที่น่าสงสาร เป็นมุสลิมหัวรุนแรงผู้ก่อปัญหาในเมียนมา เผาวัดพุทธ ไล่ตีสงฆ์

สร้างความเกลียดชังให้เกิดกับชาวโรฮีนจา เพื่อปฏิเสธการรับคนพวกนี้เข้ามาในผืนแผ่นดินไทยในฐานะผู้อพยพ

จริงอยู่ในแง่ประวัติศาสตร์นั้น ชาวโรฮีนจาคือผู้รุกรานแผ่นดินเมียนมา แต่ต้องเข้าใจว่านั่นคือฝีมือของอังกฤษ เจ้าอาณานิคมแห่งชมพูทวีป ลำพังชาวโรฮีนจาในอดีตไปทำอะไรแบบนั้นไม่ได้

ผมเข้าใจรัฐบาลเมียนมาดีว่า ทำไมถึงไม่สนใจจะแก้ปัญหาชาวโรฮีนจาตามคำร้องขอของเพื่อนบ้านในอาเซียนอย่าง ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย นั่นเพราะแผลในอดีต

อังกฤษใช้ทหารกูรข่า และโรฮีนจาจากอินเดีย ซึ่งปัจจุบันคือส่วนที่เป็นบังกลาเทศ เข้าเข่นฆ่าคนเมียนมา แล้วสูบทรัพยากร หนำซ้ำตีเมืองมัณฑะเลย์แล้วจับพระมหากษัตริย์ของเมียนมาและบุคคลในราชวงศ์ ไปกักตัวไว้ที่เมืองมุมไบจนสิ้นพระชนม์ที่นั่น และเข้าใจไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย ดีว่า หากปล่อยให้มีการตั้งค่ายรับผู้อพยพ บรรดาชาวโรฮีนจาในเมียนมาก็จะทะลักเข้ามาทันที เพราะพวกเขายากที่จะมีชีวิตอยู่ในประเทศเมียนมาได้อีกต่อไป

จะเป็นความรับผิดชอบอันหนักหน่วงแก่ประเทศเหล่านี้ ที่จะต้องรับผู้อพยพนับแสนคน

แต่ประเทศเจริญแล้วอย่างอังกฤษ “ดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดิน” ปิดปากเงียบกริบ ไม่เคยแสดงเจตนารมณ์ว่าจะรับชาวโรฮีนจาไปเป็นพลเมืองของตนเองเพื่อเป็นการ ไถ่บาปที่ก่อไว้ในอดีต

หนำซ้ำประเทศในตะวันตกต่างนำไปเป็นประเด็นสิทธิมนุษยชนเพื่อกดดันทางเศรษฐกิจ ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย

ส่วนอเมริกาหลังจากเงียบมานานก็เล่นบทชี้นิ้วให้เมียนมา ไทย ทำตามที่ตัวเองต้องการ โดยไม่สนใจว่าภาระจะตกกับประเทศซึ่งมิได้มั่งมีเหมือนตนเอง แล้วยูเอ็นก็โผล่ตามก้นลูกพี่อเมริกาออกมา!

รู้มั้ยครับว่าทุกวันนี้ ยามชายฝั่งอเมริกาที่ไมอามีผลักดันผู้อพยพชาวคิวบากลับประเทศแทบทุกวัน

เอาง่ายๆ ไปขอวีซ่าเข้าอเมริกาวันนี้คนไทยถูกปฏิบัติเหมือนหมูเหมือนหมา อ้างว่าป้องกันก่อการร้าย ถามหน่อยเถอะครับ คนไทยเคยไปวางระเบิดที่อเมริกาสักลูกมั้ย

ออสเตรเลีย ใจทรามถึงขนาดใช้เงินจ้างรัฐบาลฮุน เซน ให้รับชาวโรฮีนจาที่ขึ้นฝั่งในออสเตรเลียไปอยู่ในกัมพูชา

แบบนี้เรียกว่าผู้เปี่ยมล้นด้วยมนุษยธรรมอย่างนั้นหรือ?

ผมบอกได้เลยครับ ปัญหาชาวโรฮีนจาไม่มีทางออก ไร้ทางแก้ไข จนกว่ารัฐบาลอังกฤษจะออกมาขอโทษและเริ่มเข้ามามีส่วนในการแก้ปัญหาอย่างจริงใจ และชาติตะวันตกไม่ใช้ประเด็นสิทธิมนุษยชนเป็นเครื่องมือกีดกันทางเศรษฐกิจ โดยมิได้เล็งถึงผลด้านสิทธิมนุษยชนอย่างแท้จริง.